Snoeien

Vandaag ga ik maar eens met de tip van E&C aan de slag. De palmbomen nog proberen te redden door de onderste bladeren eraf te halen. Wie weet redden ze het nog. Het klopt dat wij net uitgerekend een soort palm (Phoenix Canareis) hebben gekozen die hooguit -5 graden kan hebben. Dat wisten we wel, alleen we wisten niet dat het hier ook veel kouder kan worden. En aan al diezelfde palmbomen in de omgeving te zien heeft niemand dat gedacht. We zijn niet geheel palmloos hoor. Gelukkig hebben we ook nog een andere soort in de tuin staan. De Chamaerops humilis kan blijkbaar wel tegen de kou want die ziet er nog mooi uit. Het nadeel van deze palmsoort is dat hij veel langzamer groeit en de prijs is hoger. Maar als hij sterker is en alles overleefd dan staat dat natuurlijk niet in verhouding. Eerst proberen onze armzalige boompjes te redden. Middenin de kern bespeur ik nog groene bladeren en dat geeft hoop. We zullen zien wat die doet. 

Nu ik toch met mijn snoeischaar door de tuin loop geef ik meteen alle planten een knip en scheerbeurt. De lavendel die er erg verdroogd uit ziet knip ik tot de bodem. Geen idee of daar nog wat groens aan gaat komen. De schaar gaat verder ook in de oleanders en de grassen maar dat is een standaard klus in het voorjaar voor deze planten. Blijven alleen nog alle kale potjes over. Volgende week richting tuincentrum om tig geraniums te kopen. Klinkt misschien erg oubollig maar een geranium brengt hier het meeste waar voor je geld. Ze zijn niet duur en blijven het hele gastenseizoen bloemen dragen. Mits je natuurlijk de dooie bloempjes eruit haalt. Daar heb ik geen tijd voor maar er zijn altijd gasten die het niet kunnen laten om aan de uitgebloeide stengeltjes te plukken!

Palmen

Onze hele tuin is ingericht, overal boompjes en plantjes. En toch moeten we weer naar het tuincentrum. En waarom? Afgelopen winter was een droge winter met strak blauwe luchten en volle zon. Maar zo gauw de zon achter de berg was verdwenen werd het koud. En niet zomaar koud maar echt heeeeel koud. We zijn wel gewend om -5 graden in de nacht te hebben en zo ook onze planten. Gevoelige planten zoals de jasmijn en bananenplant overwinteren altijd al onder het afdakje want daar is elke graad onder 0 al te veel voor. De rest kan het wel hebben. En dan opeens, zonder aankondiging, zakt het kwik in de nacht van 12 op 13 februari naar -12 graden. Ja, en dat is te koud voor sommige planten. De sinaasappelboom en bananenplant begeven het, afdakje of niet. De cactus bevriest en de palmbomen sterven af. Al onze goede zorgen ten spijt, in 1 nacht leggen deze planten het loodje. Behalve deze koude nacht is er ook haast geen regen gevallen de afgelopen maanden. En zonder water kunnen sommige planten ook niet ondanks dat het winter is. De lavendel is helemaal uitgedroogd en ook in de hebe zit niet veel leven meer. We wilden wel water geven maar iedereen raadde het ons af want de wortels zullen bevriezen als het in de nacht gaat vriezen. Ja oké, daar gaan de planten dood van maar nu zijn ze ook dood maar dan van de droogte. Zit niets anders op dan weer naar het tuincentrum te gaan. Nog voordat we bij het tuincentrum arriveren zien we al uit de verte dat alle palmen in de kwekerij ook dood zijn. Rijen met honderden palmen geheel bruin geworden. Ook het gedeelte wat overdekt is ziet er troosteloos uit met al die afgestorven planten. Gelukkig staan er nog wel wat fruitbomen die er goed uitzien, ze staan allemaal net in de knop. We besluiten een paar te halen, twee pruimenbomen, één nectarine en één abrikoos. En de palmen? Ik ben bang dat we hier voorlopig geen nieuwe palmen kunnen aanschaffen.

Zwembad klaar

Hé wat is dat nou? Het lijkt wel of alle voegen tussen de kleine zwembadtegeltjes blauw/groen zijn geworden. Bij nadere inspectie blijkt dat alle voegen zijn aangetast. Sterker nog tussen een heleboel tegeltjes zit helemaal geen voegsel meer. Hebben wij weer !! We doen eens navraag bij anderen die ook een zwembad hebben maar de meeste kijken ons verbaasd aan. Als we op internet zoeken dan blijkt het toch wel normaal te zijn. Iedereen moet zijn voegen van het zwembad vernieuwen na een jaar of 7. Hangt een beetje van af hoeveel chemicaliën er gebruikt zijn. Dit tast namelijk het voegsel aan. Wij weten dat bij ons zwembad ladingen chloortabletten zijn gebruikt. Het onderhoud is namelijk door de vorige eigenaar uitbesteed aan onze huidige buurman. En deze man is liever lui dan moe. Het gevolg is dat hij het niet schoonmaakte met de stofzuiger enzo maar gewoon ladingen chemicaliën in het water gooide. Wat de oorzaak dan ook is, het doet niets af aan het feit dat we het hele zwembad weer moeten voegen. Nadat de laatste gasten zijn weggegaan hebben we alle water eruit laten lopen. Voordat we gaan voegen moeten natuurlijk de aangetaste voegen schoon gemaakt worden. Met een kleine schroevedraaier pulken we alle resterende voegsel tussen de tegeltjes vandaan. Geen leuk werkje en ook niet iets wat je uren achter elkaar kunt doen. Gelukkig hebben we weken met mooi zonnig weer dus het is geen straf om buiten te werken. Nadat alle voegen netjes schoon gemaakt zijn komt het voegsel in beeld. In totaal smeren we 40 kg voegsel uit. En dan poetsen geblazen. Nu is het zwembad klaar. Joepie!! 

Ook hebben we meteen het probleem verlichting aangepakt. Het zwembad heeft 2 onderwaterlampen die al kapot waren toen we hier kwamen wonen. Het verhaal gaat dat er een overstroming is geweest en het pomphuis helemaal onder water heeft gestaan. De transformator van de lampen zit daar ook. Water en elektriciteit is geen goede combinatie vandaar dat ze het niet meer doen. Nu is het zwembad leeg en hét moment om dat probleem op te lossen. Op internet hadden we al gezien dat die speciale lampen niet goedkoop zijn maar we zijn toch naar een speciaalwinkel in Antequera gegaan. Omdat we geen verstand van elektriciteit  hebben  komt de man van de winkel om het te installeren. Hij begint eerst met het vervangen van de kapotte lampen. Eindelijk hebben we eens een keer geluk. De lampen zijn vervangen en ze doen het !! De oude transformator is dus gelukkig nog in orde, dat scheelt weer een hoop euri. Als het voegsel straks goed is doorgehard dan gaan we beginnen met het vullen. En dan is het zwembad weer helemaal klaar voor het zwemseizoen !

Pompoenen

Het leek me zo leuk om met halloween een grote oranje pompoen te hebben staan. En een grote schaal met kleine verschillende pompoenen staat ook heel decoratief in de herfst en winter. Als je dit wilt moet je vroeg in het jaar beginnen. De zaadjes worden eerst in de kas ontkiemd, dit is al ergens in april. Als het kleine plantjes zijn dan kan je ze uitzetten in de volle grond. Een pompoenplant neemt aardig wat ruimte in met zijn lange slierten. Dus een flinke lap grond is wel noodzakelijk. Ik weet nog dat onze overburen in Zwijndrecht ook een keer kwistig met zaadjes van pompoenen in het rond hadden gestrooid met het gevolg dat hun hele tuin helemaal overwoekerd werd met de lange tentakels van de plant. We hebben nog lege plekken onder de olijfbomen en aangezien de olijven pas in januari worden geplukt kunnen nu daar wel de pompoenen in alle rust groeien. Heel de zomer hebben we ze verwend met een plons water maar erg veel vruchten komen er niet aan. Ergens in augustus zien de planten er erg armetierig uit, de blaadjes worden dor door de zon. De paar pompoenen die er aan zitten groeien ook niet erg hard. En tegen de tijd dat het halloween is zit er geen pompoen aan die maar enigszins de grootte heeft van een hoofd. Natuurlijk kan ik in de winkel een grote oranje kopen maar het is juist zo leuk om ze zelf te kweken. Helaas, dit jaar zijn de pompoenen mislukt op een paar kleine decoratieve na. Volgend jaar weer proberen!

Afdakje

Als je denkt dat we ooit klaar zijn met klussen dat heb je het mis. Er zijn altijd wel dingen om te doen. Sommige dingen moeten en andere dingen willen we. Zo ook een afdakje boven de woonkamerdeur. Echt noodzakelijk is het niet, maar het houdt wel de regen van de voordeur weg en we vinden het ook leuk staan. Eerst een houten frame tegen de muur bevestigen en daarna een dakje maken. Er zijn verschillende mogelijkheden om het te bedekken. Wij kiezen voor dakpannen omdat het in stijl is met de rest van de afdakjes en overkappingen. Het enige nadeel van dakpannen is dat het nogal een gewicht heeft. Eerst van die terracotta broodjes, dan een laag cement en dan nog met cement de dakpannen vastzetten. De vraag is of het houten frame zo’n gewicht wel houdt en of de schroeven waarmee dat frame aan de muur zit wel zo blijft zitten. Om het wat lichter te maken gebruiken we de terracotta broodjes niet, dat scheelt al een paar kilo. Er moet natuurlijk wel een ondergrond voor de dakpannen komen. We kopen een rol bamboe en bevestigen dat als eerste. Daarna een laag cement op de bamboe. Als dat hard is kunnen de dakpannen erop gemetseld worden. Een likje latex over het grijze cement en het afdakje is klaar. Nu maar hopen dat het toch niet te zwaar is geworden en straks naar beneden komt zeilen.

Dakgoot

Oude huizen hier hebben vaak geen dakgoot. Waarschijnlijk regende het vroeger nooit. Maar nu kan het toch behoorlijk gieten en dan is een dakgoot toch eigenlijk wel noodzakelijk. In het begin hebben we meteen een dakgoot aan het einde van het dakterras bevestigd omdat anders het terras van onze gastenkamer Adelfa daaronder een lading water krijgt. Maar verder dan die paar meter zijn we nooit gegaan. Als je een dakgoot gaat aanleggen krijg je altijd meteen de vraag: wat voor soort materiaal. De buurman raadde ons meteen kunststof af want dat trekt door de zon helemaal krom. Die van hem is al zo krom dat het water overal tussendoor lekt. Zelf vinden wij een dakgoot op een oude cortijo helemaal niet passen maar als er dan toch eentje moet komen dan eentje die niet opvalt. En dan kom je toch uit op de kleur wit. En wit is dan toch kunststof. Bij de bouwmarkt valt het ons meteen al op dat het heel slap materiaal is en dat is zeker niet bestendig tegen de enorme UV straling en hitte. En dan komen we bij een winkel terecht die degelijk materiaal aan projecten en aannemers verkoopt. De dakgoten die zij verkopen zijn van goede kwaliteit maar natuurlijk hangt daar een ander prijskaartje aan. We besluiten toch voor kwaliteit te gaan en zijn nu bezig het hele huis van dakgoten te voorzien. Achter de bijkeuken en de achterkant van het gastengedeelte is klaar. We plaatsen hier en daar ook nog een watercontainer zodat we wat van het regenwater kunnen opvangen en bewaren om de plantjes water te geven. Zo, nu nog 30 meter te gaan.

Nieuwe tolweg geopend

De nieuwe tolweg wordt morgen opengesteld, staat er in de krant van donderdag. Aangezien we toch naar de kust gaan kunnen we het meteen uitproberen. De nieuwe weg, de AP-46, begint op de A45 ter hoogte van het dorpje Villanueva de Caucho en gaat dan dwars door de bergen heen schuin richting Benalmádena. De ideale weg voor onze gasten om snel naar het vliegveld te gaan. Wij sorteren netjes voor om de nieuwe weg uit te proberen maar vlak voor de afslag staat er een mannetje te zwaaien en te wijzen dat de weg nog niet open is. Huh? Het is toch vrijdag? Weer typisch Spaans natuurlijk. Helaas, we moeten nog gewoon de A45 nemen en via de ringweg van Malaga door naar Torremolinos en dan naar Benalmádena. Op de terugweg gaan we het weer proberen, tenslotte is het dan al bijna avond. En ja hoor, de nieuwe tolweg is open. De weg laat de drukte van de voorsteden van Malaga én Malaga zelf, langs de kust liggen en gaat schuin naar boven, richting Antequera. Het ziet er allemaal netjes uit, op sommige stukken zelfs 5 baans, of zeg je dan 10 baans. De vangrails blinken je tegemoet, in de bochten zitten ledjes in het asfalt en hier en daar een verdwaalde lantaarnpaal. De bergwanden zijn verstevigd met enorme rotsblokken. Het traject van 24,5 kilometer heeft 6 tunnels en 17 viaducten. Dit alles heeft zo’n slordige 370 miljoen euro gekost en dat moet via tol weer terug in de kas komen. Op het eind van de weg zijn de tolhuisjes. Als we het raampje naar beneden draaien legt een lachende tolbediende uit dat we vandaag gratis over de tolweg mochten en hij zei het op een manier alsof hij persoonlijk voor ons de tol had betaald. Nou, we bedanken hem hartelijk. Wij zijn zeer te spreken over deze nieuwe weg en zullen het best vaak gaan gebruiken want dit is de kortste en snelste manier om naar het vliegveld en ook naar mijn vader te gaan. Op dit moment is de afslag naar het vliegveld vanaf deze weg nog niet open maar zo gauw dat wel is maken we voor onze gasten een nieuwe routebeschrijving.