Lucena

Sommige plaatsen daar ga je heen met een bepaald doel en voor de rest kom je daar niet. Lucena is zo´n plaats. Het ligt iets van 25 kilometer bij ons vandaan. De weg er naar toe is prachtig. Het eerste stuk gaat langs het stuwmeer van Iznájar en daarna slingert het door kleine dorpjes heen. Maar als je de stad nadert dan ziet het er niet aantrekkelijk uit. Veel leegstaande gebouwen, ooit meubelzaken geweest maar door de crisis allemaal failliet. Sommige verlaten fabrieken hebben ze afgebroken en zijn ze begonnen aan een woonwijk. Hier leggen ze eerst de infrastructuur aan en dan pas bouwen ze de huizen. Je ziet dan een stratenblok compleet met stoep en lantaarnpalen, echter geen huis te bekennen, dat doen ze later pas. In Nederland is dat vaak andersom. Ik kan me nog herinneren toen we in Capelle a/d Ijssel een nieuwbouwhuis kochten, daar hebben we de eerste maanden door de modder naar ons huis moeten baggeren omdat er geen straat en stoep was.  Maar ook de nieuwbouw hier ligt helemaal stil door de crisis. Als we deze trieste aanblik achterons laten gaan we meestal via de ringweg naar een grote winkelcentrum waar van alles te krijgen is. Nu besluiten we om eens het centrum in te gaan. De borden geven casco histórico aan, dat betekent dat er toch iets van oude gebouwen moeten staan. Na de auto in een parkeergarage weg gemoffeld te hebben volgen we de borden Oficina de Turismo. Hoe we ook draaien om de plek waar het zou moeten zitten, geen oficina te vinden. De straat ervoor is ook helemaal opgebroken. Nou ja, gelukkig hebben we een plattegrondje, ooit eens van een van onze gasten gehad. Wat krijgen we eigenlijk veel van onze gasten! En met dat in onze hand bezoeken we een aantal historische gebouwen. De kerken zijn altijd het spannendst, je weet namelijk nooit wat je achter het gordijn te zien krijgt. En zo ook als we de Parroquia de San Mateo binnenlopen. Prachtig!

Vol enthousiasme wandelen we naar nog een paar iglesias. Helaas, daar zijn de deuren dicht en kunnen we niet binnen gluren. O daar, de deur van de Convento de los Frailes staat open. We lopen de lange gangen door en plots staan daar een paar verbaasde paters voor onze neus. Waar gaan jullie naar toe, wordt er aan ons gevraagd. Ehh....dit mooie gebouw aan de binnenkant bekijken, antwoorden we. Lachend wordt ons duidelijk gemaakt dat dit niet de bedoeling is tenzij we tot het klooster willen toetreden. Jammer, het beetje wat we gezien hebben was al mooi maar de rest krijgen we niet te zien. Na een ochtend rond geslenterd te hebben besluiten we huiswaarts te keren. Nog voordat we de parkeergarage in duiken hangt er een grote poster met de vraag of al het Palacio Condes de Santa Ana hebben bezocht. De foto erbij doet ons omdraaien en op zoek gaan daar naar. Weer een open deur. Voorzichtig lopen we naar binnen, na ons vorige avontuur zijn we wat terughoudender geworden. Een vriendelijke dame vraagt of we een rondleiding willen. Dat willen we wel. Ze vertelt enthousiast over de geschiedenis en de restauratie van het gebouw. De entree met trap heeft een prachtig plafond.

Maar naarmate we verder lopen zien we alleen maar grote lege witte muren. Ze legt uit dat het gebouw nu gebruikt wordt voor het houden van expositie´s maar dat er op dit moment niets is, pas in september is er weer een nieuwe expositie.  Maar dat er nu geen schilderij te zien is daar trekt ze zich niets van aan. Ze sjouwt met ons het hele gebouw door langs alle lege witte muren. Als we even wat later weer buiten staan moeten we toch wel lachen om deze bijzondere rondleiding.  Al met al een leuk stadje dat best het bezichtigen waard is.

Verse produkten

Regelmatig kook ik voor de gasten en dan gebruik ik het liefst verse produkten. Niks verser dan een eigen moestuin. Maar als je nooit een moestuin hebt gehad dan is het in het begin toch een hoop uitproberen. Met zaadjes werken vraagt heel veel geduld, water geven en gepriegel met het verspenen. Al kleine plantjes kopen is iets makkelijker. De vraag blijft dan altijd nog, hoeveel plantjes koop ik van elke groenten en hoever moet ik ze uit elkaar planten. Ik ben er nu achter gekomen dat ik beide niet goed heb gedaan. Ik heb teveel plantjes van dezelfde soort gekocht en ze te dicht op elkaar geplant. In het begin was er niets aan het handje omdat de plantjes nog klein waren ging alles goed. Nu het enorme planten zijn geworden zitten ze elkaar in de weg. Maar.... er groeit wel wat groenten aan. De courgette, aubergine en tomaten doen het goed. De pepertjes blijven wat achter en de komkommer lijkt nergens op. Heb geen idee waarom, het blijven gewoon kleine augurkjes die al snel geel worden. Het vervelende is soms wel dat je in één keer een lading van hetzelfde hebt zodat je denkt: wat ik moet ik daar nu weer van maken. Gelukkig heb ik nu een eetblog gevonden waar ik lekkere recepten vandaan kan halen......

Sierra Nevada

Behalve een heleboel cultuur is er in Andalusië ook heel veel natuur. Vorig jaar hadden we gasten die geen enkele stad hebben bezocht maar alleen natuurgebieden. Van ons uit kun je diverse parken bezoeken. Dichtbij is onder andere El Torcal, El Chorro, Montes de Malaga en La Subbetica. Ietsje verderweg ligt de Sierra Nevada met daarin de hoogste toppen van Spanje. Onnodig te vermelden dat daar de eeuwige sneeuw ligt en dat het, niet alleen voor de Spanjaarden, de plek is om te skiën. In de zomer is het een wandelparadijs. De zuidkant van de Sierra Nevada, Las Alpujarras, is een geweldig gebied met witte dorpen en ontelbare wandelwegen. Helaas, deze kant is te ver weg bij ons vandaan. Echter, de noordkant is goed aan te rijden. Als je een beetje vroeg op pad gaat dan kan je daar een flinke wandeling maken. Begin juni gaat Rob samen met een vriend, dezelfde met wie hij ook de Maroma en de Tiñosa heeft gedaan, een wandeling maken naar de Valeta, de op een na hoogste top, 3470 meter. De weersvoorspelling voor die dag is niet slecht. Een beetje bewolkt, een spatje regen en niet zo warm. Dat is mooi als je een paar uur gaat wandelen.

De auto laten ze achter bij Hoya de la Mora. Gewapend met regenjas, voor het geval dat, gaan ze op pad. De weg naar boven is makkelijk begaanbaar. Hoe hoger ze komen hoe lager de bewolking hangt en wat zijn ze blij met het regenjasje. Niet dat er regen valt maar het beschermt ook tegen de kou. De temperatuur is ondertussen tegen het vriespunt gezakt. En hun schoenen worden nat van de sneeuw. Als ze tegen het middaguur zo hoog komen dat ze tot hun knieën weg zakken in de sneeuw en ze geen hand meer voor ogen zien door de dichte mist besluiten ze om terug te keren. Toch wel heel bijzonder om in juni door de sneeuw te baggeren. Tegen de avond zijn ze weer thuis met veel foto´s en verhalen, plus een geweldige ervaring rijker. Degene die ook graag zo´n tocht wil maken die kan kijken op Wikiloc daar staat de gehele route uitgestippeld.

Het Alhambra

Van ons uit is het net een uurtje rijden naar het Alhambra in Granada. Numero uno van de highlights van Andalusië.  Omdat er per dag maar een beperkt aantal mensen wordt toegelaten is het handig om de kaartjes al van te voren te bestellen via internet http://www.alhambra-tickets.es  Je kent dat wel, vlak voordat je weg wil nog effe snel op internet om dit regelen. Klik, klik, klik, zó en betaald. Als je dan goed naar je reserveringsformulier kijkt dan blijkt opeens dat je de verkeerde datum hebt ingevuld. Dit overkwam één van onze gasten een paar weken geleden. Tja, eenmaal besteld kan er niet meer geannuleerd worden.  Ze reserveren opnieuw kaartjes en dan op de goede datum en geven de andere aan ons met de vraag of wij iemand weten die daar graag heen wil. Wij zijn al eens geweest maar zoiets moois kan je gerust vaker bekijken.

En zo komt het dat wij naar het Alhambra gaan. Gelukkig deden ze aan de kassa niet moeilijk dat de kaartjes op naam van iemand anders stonden. Goh, wat is het toch allemaal veranderd, roep ik terwijl ik vol verbazing om me heen kijk. Het is voor mij inmiddels 25 jaar geleden dat ik hier geweest ben en toen zag het er heel anders uit. De gebouwen waren nog niet zo mooi gerenoveerd. Je auto kon je gewoon in de straatjes voor het paleis parkeren. Niks van kaartjes bestellen, gewoon aan de kassa halen. In een uurtje had je toen alles bekeken, nu heb je toch minstens 3 uur nodig. Als eerste bekijken we de Palacios Nazaries, want daar kan je alleen naar binnen op het tijdstip wat op je kaartje staat. Helaas, de fontein met de leeuwen is nog steeds in onderhoud. Ondertussen hebben ze de 12 leeuwen helemaal gerestaureerd maar aan de fontein wordt nog gewerkt. Hierna maken we een wandeling door het Alcazaba, dit fort behoort tot één van de oudste gedeeltes van het Alhambra.

Aangezien het buiten tegen de 37 graden is, besluiten we een beetje af te koelen binnen in het Palacio Carlos V, hierin zit namelijk een museum. En waar schilderijen hangen is het koel. Tot onze vreugde staat er in deze koele ruimte ook nog een enorme loungebank waar je heerlijk een boek over kunst kunt lezen. Als we helemaal zijn bijgekomen vervolgen we onze tocht naar de Generalife door de tuinen van het Partal. De Generalife bestaat uit tuinen op verschillende niveaus en het zomer paleis. Pas in de avond keren we huiswaarts. Ondanks de hitte hebben we genoten van de schoonheid van de gebouwen en de tuinen. Het blijft allemaal indrukwekkend. En als iemand weer eens kaartjes besteld op de verkeerde datum dan gaan we graag nog een keer.

Medina Azahara

Om onze gasten zo goed mogelijk te kunnen informeren over wat er te zien is in onze omgeving willen we de bezienswaardigheden zelf bekeken hebben. In de drie jaar dat we hier nu zitten hebben we ook al aardig wat uitstapjes gemaakt maar er is nog zoveel te ontdekken.  Af en toe, als we een dagje vrij zijn, maken we van de gelegenheid gebruik om op pad te gaan. Zo ook vandaag.  

Net buiten Córdoba vind je overblijfselen van wat ooit een prachtige paleisstad is geweest. In 936 werd het gebouwd in opdracht van Abd-al-Rahman III. Helaas heeft deze stad niet lang bestaan. De Berbers hebben het geplunderd en in brand gestoken in 1013. Pas in 1911 werd er begonnen met archeologische opgravingen.

 Wij zijn wel benieuwd naar dit bouwwerk ondanks dat we ons realiseren dat er niet veel meer over is dan een hoop oude stenen. Het is even zoeken naar de weg er naar toe want er wordt overal aan de weg gewerkt. Uiteindelijk vinden we de borden die ons leiden naar een Amerikaans uitziend bezoekerscentrum waar tevens het archeologisch museum is gevestigd. Het is in 2009 gebouwd en ziet er uit als een blokkendoos gemaakt van beton met staal. Een supermodern gebouw wat je eigenlijk niet verwacht als je naar overblijfselen uit 936 gaat kijken. Voor EU inwoners is de entree gratis anders betaal je € 1,50. Uit welk land komen jullie, vraagt de aardige meneer achter de balie. Uit Nederland, antwoorden wij in koor. Mag ik legitimatie zien, vraagt hij vervolgens. Zonder erover na te denken halen wij  ons Spaans rijbewijs tevoorschijn. Dit vindt hij wel heel erg leuk en begint vervolgens een heel gesprek met ons over waar we wonen, wat we doen, wat we van Spanje vinden enz., zich niets van aantrekkend dat de mensen achter ons geduldig staan te wachten. Na een discussie welk land hij nou op de lijst moest zetten, Nederland of Spanje, hollen we naar de filmzaal waar een animatiefilm start. Het is een mooie film over hoe de paleisstad er toen uitzag, inclusief de kalief en zijn onderdanen. Op ingenieuze wijze laten ze eerst het beeld zien hoe het er nu uitziet Over dit beeld heen trekken ze de muren omhoog en scheppen een compleet beeld van hoe het is geweest. We staan te popelen om het in het echt te zien. Eerst nemen we nog een kijkje in de zaal er naast waar allerlei opgegraven gebruiksvoorwerpen tentoongesteld zijn.

Daarna pakken we de bus om naar de ruïnes te gaan. Deze liggen tegen een berg aan en van daaruit heb je zicht over de stad Córdoba. Het is een enorm complex bestaande uit drie terrassen met verschillende gebouwen en tuinen en totaal omsloten door een nog intacte muurring.  Er is een route aangelegd langs de verschillende vertrekken met overal een bordje met wat uitleg zodat je je een beeld kan vormen hoe het hier uit moet hebben gezien honderden jaren geleden. Ook door de film heb je enigzins een idee, anders zie je alleen wat oude stenen met hier en daar een pilaar. Met een beetje fantasie kun je de hele stad voor je zien. En stel dat ze miljoenen tot hun beschikking hadden en dit zouden kunnen terug brengen in zijn oorspronkelijke staat. Dan had Andalusië  er weer een topattractie, zoals het Alhambra, bij. Helaas, dit zal nooit gebeuren. Er wordt nu wel aan gewerkt, men probeert zoveel mogelijk te reconstrueren maar als ik dan naar een mannetje kijk die met zijn verfkwastje een vierkante meter staat te verven ben ik bang dat wij dit niet meer gaan mee maken.