Op het internet vind je
prachtige foto´s van Alcalá la Real en met name van het kasteel dat hoog boven
de stad uittoornt. Nu kan ik gewoon zo´n foto downloaden en er een verhaaltje
bijschrijven wat ik uit de reisgidsen haal, maar daar vind ik niks aan. Ik wil
het in het echt zien! En bovendien kan je de gasten beter informeren als je er
zelf geweest bent. Nadat we het ontbijt van onze gasten hebben opgeruimd gaan
we op pad. We kiezen voor een mooie route tussendoor via Priego de Córdoba. Het
eerste deel is een prachtige kronkelige weg door de olijfgaarden maar
opschieten doet het niet. Na Priego ligt er een splinternieuwe weg die lijkt
alsof die alleen voor ons is aangelegd want er is geen auto te bekennen, dat
schiet een stuk sneller op. Als we in totaal 70 kilometer hebben gereden en 75
minuten verder zijn, naderen we Alcalá la Real. Het eerste wat je ziet is
inderdaad het kasteel. Hoog en droog staat het Fortaleza de la Mota. Hoe je er
precies moet komen is altijd weer even zoeken hier in Spanje. Ze beginnen met
een bordje maar wat straten verder is opeens het bordje verdwenen. In dit geval
hebben ze een straat in het centrum afgesloten en tja dan is het zoeken naar de
bordjes met Fortaleza erop. Na een paar rondjes rond het grote plein in het
midden van het stadje vinden we de weg naar de top. Onze klok geeft aan dat het
1 uur is en dat betekent dat we nog een uur hebben voordat de siësta om 2 uur
begint. Opschieten dan maar. Het mannetje van het informatiecentrum geeft alle
uitleg en duwt een audio guide en een plattegrondje in onze handen. Om 2 uur
begint de film in de kerk, roept hij nog naar ons als we naar buiten stappen.
Hè, 2 uur? Hoe laat gaan de poorten dan dicht? In de zomermaanden gaan ze
tussen de middag niet dicht, het blijft open tot 7 uur in de avond. Goh, we
zijn helemaal verrast, komt niet vaak voor dat iets open blijft. We zijn wel
blij want nu kunnen we in een lagere versnelling verder. En lager wordt het
inderdaad want de weg loopt heel steil omhoog en de gladde keitjes zorgen
ervoor dat van elke stap die je zet je minstens weer de helft naar beneden
glijdt. Zal wel aan mijn schoenen liggen, denk ik dan als er een bruidspaar ons
inhaalt. Boven aan gekomen worden we beloond met een prachtig uitzicht over de
omgeving.
Helaas staan er om het kasteel en de opgravingen een heleboel
bouwmaterialen. Eigenlijk is dat helemaal niet helaas want het is juist goed
dat zulke bouwwerken worden opgeknapt en bewaard voor het nageslacht maar op de
foto staat het natuurlijk niet zo leuk. Ze hebben ervoor gekozen alle het
nieuwe werk ook gewoon nieuw uit te laten zien. Je kan dus goed het verschil
zien tussen wat er nog stond en wat er later is aangebouwd. Terwijl er een dame
in Queens English in onze oren tettert vervolgen wij onze weg door het kasteel
met bijgebouwen welke dateert uit de 13de eeuw.
Daarna nemen we een
kijkje in La Iglesia Mayor Abacial waar een film wordt getoond over de
geschiedenis van het fort. Ook vinden we er een maquette waar je goed kan zien
hoe het er vroeger uitgezien moet hebben. Na afloop dalen we neer in het
plaatsje zelf om een hapje te eten. We lopen nog het archeologisch museum in om
alle voorwerpen die ze bij het kasteel hebben gevonden te bekijken en gaan
daarna richting huis. Weer iets om in onze informatiemap te schrijven.
