Dakgoot

Oude huizen hier hebben vaak geen dakgoot. Waarschijnlijk regende het vroeger nooit. Maar nu kan het toch behoorlijk gieten en dan is een dakgoot toch eigenlijk wel noodzakelijk. In het begin hebben we meteen een dakgoot aan het einde van het dakterras bevestigd omdat anders het terras van onze gastenkamer Adelfa daaronder een lading water krijgt. Maar verder dan die paar meter zijn we nooit gegaan. Als je een dakgoot gaat aanleggen krijg je altijd meteen de vraag: wat voor soort materiaal. De buurman raadde ons meteen kunststof af want dat trekt door de zon helemaal krom. Die van hem is al zo krom dat het water overal tussendoor lekt. Zelf vinden wij een dakgoot op een oude cortijo helemaal niet passen maar als er dan toch eentje moet komen dan eentje die niet opvalt. En dan kom je toch uit op de kleur wit. En wit is dan toch kunststof. Bij de bouwmarkt valt het ons meteen al op dat het heel slap materiaal is en dat is zeker niet bestendig tegen de enorme UV straling en hitte. En dan komen we bij een winkel terecht die degelijk materiaal aan projecten en aannemers verkoopt. De dakgoten die zij verkopen zijn van goede kwaliteit maar natuurlijk hangt daar een ander prijskaartje aan. We besluiten toch voor kwaliteit te gaan en zijn nu bezig het hele huis van dakgoten te voorzien. Achter de bijkeuken en de achterkant van het gastengedeelte is klaar. We plaatsen hier en daar ook nog een watercontainer zodat we wat van het regenwater kunnen opvangen en bewaren om de plantjes water te geven. Zo, nu nog 30 meter te gaan.

Nieuwe tolweg geopend

De nieuwe tolweg wordt morgen opengesteld, staat er in de krant van donderdag. Aangezien we toch naar de kust gaan kunnen we het meteen uitproberen. De nieuwe weg, de AP-46, begint op de A45 ter hoogte van het dorpje Villanueva de Caucho en gaat dan dwars door de bergen heen schuin richting Benalmádena. De ideale weg voor onze gasten om snel naar het vliegveld te gaan. Wij sorteren netjes voor om de nieuwe weg uit te proberen maar vlak voor de afslag staat er een mannetje te zwaaien en te wijzen dat de weg nog niet open is. Huh? Het is toch vrijdag? Weer typisch Spaans natuurlijk. Helaas, we moeten nog gewoon de A45 nemen en via de ringweg van Malaga door naar Torremolinos en dan naar Benalmádena. Op de terugweg gaan we het weer proberen, tenslotte is het dan al bijna avond. En ja hoor, de nieuwe tolweg is open. De weg laat de drukte van de voorsteden van Malaga én Malaga zelf, langs de kust liggen en gaat schuin naar boven, richting Antequera. Het ziet er allemaal netjes uit, op sommige stukken zelfs 5 baans, of zeg je dan 10 baans. De vangrails blinken je tegemoet, in de bochten zitten ledjes in het asfalt en hier en daar een verdwaalde lantaarnpaal. De bergwanden zijn verstevigd met enorme rotsblokken. Het traject van 24,5 kilometer heeft 6 tunnels en 17 viaducten. Dit alles heeft zo’n slordige 370 miljoen euro gekost en dat moet via tol weer terug in de kas komen. Op het eind van de weg zijn de tolhuisjes. Als we het raampje naar beneden draaien legt een lachende tolbediende uit dat we vandaag gratis over de tolweg mochten en hij zei het op een manier alsof hij persoonlijk voor ons de tol had betaald. Nou, we bedanken hem hartelijk. Wij zijn zeer te spreken over deze nieuwe weg en zullen het best vaak gaan gebruiken want dit is de kortste en snelste manier om naar het vliegveld en ook naar mijn vader te gaan. Op dit moment is de afslag naar het vliegveld vanaf deze weg nog niet open maar zo gauw dat wel is maken we voor onze gasten een nieuwe routebeschrijving.