Schoorsteen

Misschien een beetje raar om een schoorsteen dicht te metselen maar wij gebruiken die niet. De vorige Spaanse eigenaren kookten in de garage en daarom hebben ze daar een grote openhaard gemaakt. Wij zijn dat niet van plan. Helemaal weghalen willen we ook niet want stel je voor dat je ooit van die garage een appartement wil maken, dan zou een openhaard erin toch wel heel leuk zijn. Voorlopig blijft de garage gewoon een garage, een opslag voor allerlei spullen. Alleen die spullen willen we wel droog houden. We hebben al gemerkt dat als het regent dan slaat de wind de regen via de bovenste openingen naar beneden. Niet handig en al helemaal niet als je het openhaardhout daar wil opslaan. Nu ligt al het hout buiten met een zeiltje erover heen. Dit werkt meestal prima maar soms waait het zeil eraf of wij vergeten het goed toe te dekken en dan is het hout nat. Als we een voorraadje ook in de garage leggen dan weten we tenminste zeker dat we droog hout hebben op het moment dat onze haard aangaat of als de gasten een haardvuurtje willen. Tenslotte staat in de gasten comedor ook een houtkachel. En daarom wordt nu de schoorsteen in de garage daarboven dicht gemetseld. En mochten we daar ooit weer een vuurtje willen stoken dan zijn die steentjes er zo weer uit geslagen. 

Marokkaanse lamp

Als je door Granada loopt dan kan je er niet om heen. Al die Marokkaanse winkeltjes vol met gekleurde prullaria. Behalve dat het er leuk uitziet lijken ze ook altijd naar mij te roepen: koop mij. Ik kan het dan ook niet laten om iets te kopen. Alle keren dat ik er ben lijken vooral de lampen mij het hardst te roepen. Aangezien wij nog wel een lamp op onze patio kunnen gebruiken gaan we weer op zoek. Maar o o o, wat is het toch moeilijk om een keus te maken. Alle winkeltjes, en dat zijn er heel veel, hangen vol met verschillende lampen, de een nog mooier dan de ander. Heel slim hangen ze nergens een prijskaartje aan dus je bent altijd verplicht om het te vragen. En volgens mij bekijken ze je, schatten de inhoud van je portemonnee en noemen dan een prijs. Aangezien ik altijd bang ben dat er in het volgende winkeltje een nog leukere hangt zijn we nooit tot een koop gekomen. Nu ben ik vast beraden om niet zonder lamp naar huis te gaan. Systematisch werk ik alle winkeltje op een rij af. Overal verrek ik mijn nek en bestudeer de gekleurde lampen aan het plafond. Hier en daar vraag ik de prijs en na winkel 16 besluit ik om terug te gaan naar winkel 2. Of was het nou in winkel 3 die ene rode. Afijn, een paar uur later lopen we terug naar de auto met een grote lamp in onze handen. Hè hè, het is gelukt!

Fuente de Piedra

Hier zijn we eens in februari naar toe geweest. Het is een prachtig groot zoutmeer en broedplaats voor de flamingo’s. Alleen toen was er geen flamingo te zien. Komen volgende week, zei het meisje in het informatiecentrum, alsof die roze vogels met de bus uit Afrika worden gehaald. Als het goed is verblijven de vogels hier van februari tot september of als het meer eerder is opgedroogd dan gaan ze ook weg want dan is er geen voedsel meer. We gokken erop dat er nu nog water in staat en ze er dus nog zijn. We sturen onze gasten ook altijd hier naar toe en de meeste vinden het een mooi gebied. Een enkeling is teleurgesteld dat de flamingo’s zo ver weg staan. Ze denken dat je ze, net als in een dierentuin, van dichtbij kan bekijken. Maar dit is de natuur! We komen aan en zien de koloniën al in het water staan. Het zijn er nog heel veel. En ja, je hebt een verrekijker nodig om ze goed te zien. Zo nu en dan vliegen er een paar voorbij en dat is een mooi gezicht. In het informatiecentrum vind je allerlei wetenswaardigheden over deze roze beesten die alleen maar roze zijn als ze veel garnalen eten. Er loopt een wandelpad om het meer heen maar aangezien het een behoorlijke wateroppervlakte heeft beginnen we daar niet aan. Het lijkt ons beter om met de auto erom heen te rijden.Tenslotte zijn er verschillende parkeerplaatsen met uitkijkposten. Net als we terug naar onze auto willen lopen wijst een aardige Spanjaard ons op een uitkijkpost dichtbij wat de moeite waard is. Deze post blijkt uit te kijken op een klein meertje en daar zitten, nou ja staan eigenlijk, een aantal flamingo’s. De afstand is hier een stuk kleiner waardoor je de vogels goed kan bekijken. Geweldig! Na dit maken we een rondje met de auto rond het hele meer, dat overigens nog een uurtje in beslag neemt omdat we verschillende keren uitstappen om foto’s te maken.

Degene die ons kennen weten wel dat we het niet kunnen laten om ook nog naar de ezelopvang te gaan. Tenslotte ligt dat hier om de hoek. Een rondje langs alle ezels in Refugio del Burrito is altijd leuk. De ezels die daar zin in hebben krijgen dan van ons een flinke hug.

Lobo Park

Diverse gasten van ons zijn al naar het Lobo park geweest en iedereen komt enthousiast terug. Hoog tijd dat wij zelf eens daar gaan kijken. Lobo park ligt naast Antequera en tegenover El Torcal. Het is een groot omheind terrein waar verschillende soorten wolven verblijven. Je kunt ze alleen bekijken tijdens een rondleiding. We zoeken dus eerst uit hoe laat er eentje wordt gegeven. Op www.lobopark.com staat alle informatie. Tevens staat daar ook de data voor de Wolf Howl Nights. Je krijgt eerst een diner met uitzicht op El Torcal en daarna een rondleiding waarin je de wolven kan horen huilen bij volle maan. Al hoewel ons dit fantastisch lijkt willen we ze toch eerst bij daglicht bekijken. Onze groep bestaat uit Spanjaarden maar gelukkig krijgen wij uitleg op zijn Engels. De tour begint eerst bij de huisdieren. We zien onder andere wat geiten en varkens. Over deze laatste horen we iets wat we nog niet wisten, namelijk dat varkens goede speur”honden”. Ze worden vaak ingezet om drugs op te sporen en zijn daarin succesvoller dan honden. Dat een varken beter leert dan een hond komt omdat een varken alleen maar geïnteresseerd is in eten. Dus als je hem beloond met voedsel doet hij alles voor je. Een hond heeft nog zoveel andere interesses dat hij niet altijd geneigd is te doen wat jij wil dat hij doet. De volgende keer moeten we toch maar een varken nemen in plaats van een hond!

Na de huisdieren gaan we op zoek naar de wolven. Er zijn 4 soorten wolven in het park: uit de bossen van Canada, van de toendra’s van Alaska, uit Europa, vooral Polen en Rusland en van het Iberisch schiereiland, Spanje en Portugal. In de zomer zitten ze allemaal lekker in de schaduw dus er moet wel wat vlees aan te pas komen om ze tevoorschijn te krijgen. Als de stukjes vlees over het hoge hek worden gegooid  dan springen de wolven uit alle bosjes. Je zou denken dat wolven eruit zien als honden en dat klopt ook wel een beetje maar hun gedrag maakt ze toch wel wat indrukwekkender. En vooral de blik in hun ogen maakt dat ze er gevaarlijk uit zien. Na een uur buiten rond wandelen snuffelen we binnen nog tussen de souvenirs. Blijft altijd leuk om iets als aandenken mee te nemen. We gaan zeker nog terug voor de huilnachten en we willen de wolven ook graag een keer in de winter zien want dan hebben ze een mooie dikke vacht. 

El Torcal

Het ligt niet zo ver bij ons vandaan. Net voorbij Antequera vind je dit kalksteengebergte. De weg er naar toe is al mooi en krijg je al een beeld van hoe het gebied eruit ziet. Bovenaan is een parkeerplaats met cafetaria en een bezoekerscentrum waar je informatie kunt krijgen over het ontstaan van het gebergte. Daar is ook een makkelijk begaanbaar pad met een mooi uitzicht. Wil je echt genieten van dit bijzondere natuurpark dan kan je het beste een wandeling maken. Er zijn verschillende routes uitgezet. We kiezen de langste wandeling van 2 uur. Gewapend met goede schoenen, dun jasje, hoed en flesjes drinken begint de tocht. Het pad is goed begaanbaar op wat stekelige onkruid na, dit is de reden waarom een lange broek fijner is dan een korte. Sommige stenen zijn een beetje glibberig en daarom begrijpen wij niet waarom er mensen zijn die toch op hun teenslippertjes aan zo’n wandeling beginnen. Deze ochtend is de lucht helder maar regelmatig is het anders. Het kan beneden in Antequera mooi zonnig weer zijn maar hier boven hangen vaak wolken. Aangezien je op 1400 meter hoogte bent zit je al gauw met je hoofd in de mist. Nu is het een blauwe lucht en heb je goed zicht op Malaga en de zee. 

Volgens het informatiefoldertje zijn er 11 soorten reptielen, 82 soorten vogels, 22 soorten zoogdieren en over de 100 soorten insecten. Dat laatste geloven we wel want er zoemt, prikt en zit regelmatig iets op en om onze neus. Ook wat verschillende vogels fladderen voorbij. De reptielen zullen er ongetwijfeld zijn maar, gelukkig, komen we die niet tegen. En van alle soorten zoogdieren komen we er maar 2 tegen. Eentje loopt op 2 benen en de andere zijn gemzen. Het is duidelijk dat ze regelmatig mensen zien want weglopen doen ze niet. De tocht duurt langer dan 2 uur omdat we regelmatig stoppen om foto’s te maken en te genieten van dit stukje prachtige natuur.

Het is de bedoeling dat we een andere keer ook de kortere wandelingen gaan doen want dit is een gebied waar je niet op uitgekeken raakt.